دلبستگی مضطرب : علل ، ویژگی ها و درمان دلبستگی دوسوگرای مضطرب

دلبستگی دوسوگرایانه مضطرب به فردی اشاره دارد که در رابطه نزدیک خود با بی‌اعتمادی به شخصی که در آن رابطه هستند، مواجه هستند. این سبک دلبستگی، با چالش‌های سلامت روانی مانند افسردگی و کمبود اعتماد به نفس همراه است.

تجربیات کودکی مرتبط با این سبک دلبستگی، شامل تجربه نشان دادن مراقبت عاطفی و پاسخگویی نامناسب و متناقض نسبت به نیازهای عاطفی کودک است. به عبارت دیگر، در این سبک دلبستگی، مراقب کودک در دسترس بوده، اما به نیازهای عاطفی کودک پاسخگو نبوده و برخی اوقات نیز به آنها پاسخ منفی داده شده است.

بنابراین، دلبستگی دوسوگرایانه مضطرب یک الگوی رفتاری است که با تجربیات کودکی مرتبط است و می‌تواند به مشکلات سلامت روانی منجر شود. درمان این سبک دلبستگی، نیاز به مشاوره و رویکرد درمانی مناسب با توجه به ویژگی‌های فرد و مشکلات او دارد.

دلبستگی دوسوگرایانه مضطرب به دلیل تجربیاتی است که در دوران کودکی با والدین و مراقبان خود داشته‌اید. این تجربیات باعث می‌شود که شما به شدت به نزدیکی و پاسخگویی مراقبین خود نیاز داشته باشید و در صورت عدم در دسترس بودن آنها، احساس سردرگمی، بی‌اعتمادی، اضطراب و دوسوگرایی داشته باشید.

ویژگی‌های روابط اولیه دوران کودکی که با دلبستگی دوسوگرایانه مضطرب مرتبط هستند، عبارتند از:

• مراقبینی که به نیازهای شما پاسخ نمی‌دهند یا به صورت نامناسب پاسخگویی می‌کنند.
• مراقبینی که در دسترس عاطفی شما نیستند و احساسات شما را نادیده می‌گیرند.
• احساس کنترل ناقص بر روی رابطه با مراقبین خود و تلاش برای به دست آوردن عشق و پاسخگویی آنها.

بنابراین، داشتن تجربیات نامناسب در دوران کودکی می‌تواند باعث شکل‌گیری دلبستگی دوسوگرایانه مضطرب شود که با مشکلات روانی همچون افسردگی و نارضایتی از خود و دیگران همراه است. درمان این سبک دلبستگی، نیاز به مشاوره و رویکرد درمانی مناسب با توجه به ویژگی‌های فرد و مشکلات او دارد.

در افرادی که در دوران کودکی دلبستگی دوسوگرایانه مضطرب را تجربه کرده‌اند، ویژگی‌هایی مشاهده می‌شود که ممکن است در برقراری روابط صمیمی به چالش برخورد کنند و در برخی موارد مشکلات سلامت روان را تجربه کنند.

به طور مشخص، ویژگی‌های دلبستگی دوسوگرای مضطرب عبارتند از:

• ناتوانی در ایجاد ارتباطات صمیمی و اعتماد به نفس کافی برای برقراری رابطه موثر.
• نگرانی‌های ناشی از بی‌اعتمادی به دیگران و ترس از رد شدن یا رها شدن.
• نیاز به تأیید و تأیید مداوم از طرف دیگران و ترس از رد شدن یا نپذیرفته شدن.
• تمایل به تبعیت از رفتارهای دیگران و ناتوانی در ابراز نظرات و احساسات خود.
• افزایش تمایل به افکار و رفتارهای بیش از حد برای ایجاد ارتباطات و رابطه با دیگران.

به طور کلی، دلبستگی دوسوگرایانه مضطرب می‌تواند منجر به مشکلات روابطی، نارضایتی از خود و دیگران، و اختلالات روانی مختلف شود. درمان این وضعیت نیازمند رویکرد درمانی مناسب با توجه به نیازها و ویژگی‌های فردی است.

در عین حال، تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که با وابستگی‌های نسبتاً ایمن بزرگ شده‌اند، به احتمال زیاد در هنگام قرار ملاقات و در طول ازدواج در روابط شاد و متعهدانه قرار دارند. روابط آنها کمتر از درگیری و نزاع رنج می‌برند، پایدارتر هستند، و کمتر به طلاق منجر می‌شوند.

بنابراین، این وابستگی دوسوگرایانه مضطرب به طور کامل بر روابط تأثیر منفی ندارد، اما با توجه به ویژگی‌های خود می‌تواند به مشکلات و چالش‌هایی در روابط منجر شود. از این رو، درمان این وضعیت می‌تواند بهبودی در روابط و سلامت روان فرد را به همراه داشته باشد.

به طرفی، تحقیقات نشان داده است که افراد با وابستگی ایمن، کمتر احتمال دارند علائم افسردگی را تجربه کنند، بیشتر احتمال دارند اعتماد به نفس را تجربه کنند و می‌توانند بهتر با رویدادهای استرس زا که در زندگی رخ می‌دهند، مقابله کنند.

بنابراین، دلبستگی دوسوگرای مضطرب می‌تواند به سلامت روان فرد آسیب برساند. درمان این وضعیت به منظور بهبود سلامت روان فرد بسیار حائز اهمیت است.

پس از شناخت مشکل، ایجاد ارتباط با افراد حمایت کننده، پشتیبانی عاطفی و استفاده از منابع دلبستگی ایمن می‌تواند به شفای شما کمک کند.

روش‌های درمانی، به خصوص روش‌های خاصی که برای مدیریت دلبستگی ناامن طراحی شده‌اند، به عنوان راهی برای کمک به شما در غلبه بر دلبستگی دوسوگرای مضطرب مورد بررسی قرار می‌گیرند.

درمان بین فردی به روابط نزدیک شما و تأثیر آنها بر سلامت روانی شما تمرکز دارد. این نوع درمان برای درمان اختلالات دلبستگی دوسوگرای مضطرب بسیار مؤثر است. یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ نشان داد که نوجوانان افسرده که اضطراب دلبستگی و اجتناب را تجربه کرده بودند، پس از ۱۶ هفته درمان با درمان بین فردی، علائم خود را به میزان قابل توجهی کاهش دادند.

مطالعات نشان داده‌اند که گروه درمانی برای افراد مبتلا به اضطراب دلبستگی مفید است، به خصوص برای افرادی که درک نامطلوب از خود، مشکل در تنظیم عاطفی و روابط ناسالم با دیگران دارند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ نشان داد که گروه درمانی می‌تواند برای این افراد مفید باشد.